www.intermissionary.fora.pl

pollyanne

Pytanie na pozór banalne, niektórych wprowadza w zakłopotanie bądź denerwuje. Znam osoby, które są jego zaciekłymi wrogami. A jednak ja je lubię. Szczególnie zadawać. Pytając innych, co u nich, naprawdę chcę się dowiedzieć, jaka bieżąca sprawa jest dla nich w danej chwili najważniejsza. Pomyślałam też, że założę tutaj taki wątek. Można odpowiedzieć na pytanie co tam? i skomentować to, co napiszą inni. Myślę, że to zbliży nas do siebie, co pomoże nam jeszcze efektywniej pociągać innych do Jezusa, naszej wspólnej Miłości. Więc co tam? ;)

Zmieniłam temat na offtopic, bo jest bardziej potrzebny i lepiej się sprawdzi.

royalist

Zimno.

Trust_The_Truth

Na każdym forum Offtopic jest najczęściej odwiedzanym tematem xD
U mnie nudno, nie mam pomysłu, co napisać więcej ;p

Sleepwalker

U mnie też zimno i... mokro -.-' Nienawidzę takiej pluchy.
Raz pada deszcz, raz śnieg.
Może to będzie dość krępujące pytanie dla was, albo coś w tym rodzaju, jeśli po prostu nie zechcecie, to nie odpowiecie :D
A mianowicie chodzi mi o to, co sprawiło w waszym życiu, co było tym przełomowym momentem, ze zaczęliście mocniej wierzyć w Boga. Ja przyznam się, że swego czasu byłam kimś w rodzaju "mierny, bierny, ale wierny". Nie wiem, może to przez to, ze byłam wówczas nie świadomym dzieckiem. Dopiero od jakiś 3-4 lat, coś się we mnie zmieniło. A wszystko to, dzięki temu, ze Bóg postawił na mojej drodze wspaniałego człowieka, jakim był mój katecheta, który zaczął mówić o Bogu, może to zabrzmi dziwnie, ale "zarażał miłością do Chrystusa", do tego SKC, później przygotowania do bierzmowania. A jak było z wami?

pollyanne

U mnie to była przede wszystkim zasługa mojej teraz już patronki z bierzmowania, św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Ci, którzy znali tę świętą, wiedzieli, że nawracanie innych, osobiste ofiary w intencji grzeszników, były już za życia jej nieodłączną częścią. Teraz, gdy Mała Tereska od lat jest już świętą, nie ustaje chyba w tym działaniu, bo mnie na przykład przyciągnęła do Chrystusa w chwili największego zwątpienia. Jak? Przez lekturę jej autobiografii, pisanej z polecenia przełożonej, a zatytułowanej Dzieje Duszy. Od dzieciństwa Tereska była mi w szczególny sposób bliska, więc pomimo wątpliwości gdy nie miałam co czytać to jej dzieło wzięłam z półki cioci. To ono sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać. Jak to się stało, że ona aż tak kochała Boga? Boga, co do istnienia którego ja mam wątpliwość. Czy On może nie istnieć, jeśli Teresa tak się dla Niego poświęcała, tak całkowicie się Mu ofiarowała? Z czasem zaczęłam się modlić za jej wstawiennictwem. Chciałam, by poprosiła Boga o lepsze życie dla mnie, o szczęście. Nie zawiodła mnie.;)

Trust_The_Truth

Dobre pytanie, lubię o tym opowiadać, bo mam miliony pięknych wspomnień ;)

Ja to jeszcze 2 lata temu byłam tak sobie wierząca, nawet rzadko do kościoła chodziłam. Po prostu byłam taka "nijaka", nieokreślona, Kościół obchodził mnie tyle, co zeszłoroczny śnieg. Nigdy nie byłam ateistką i nigdy się tak nie określałam. Może dlatego było mi łatwiej podjąć pierwszy krok ku Bogu.

Początek września 2010 roku. Przyjaciółka informuje mnie, że niedługo zaczynają się przygotowania do Bierzmowania. Mówię- zapowiada się rok nudy... Ale idę. Pierwsze spotkanie organiacyjne, głowa obraca mi się dookoła, gadam jak najęta do swoich znajomych sprzed lat. Nie bardzo czuję, co się wydarzy niedługo.

Czas mijał, był pierwszy wyjazd z księdzem i przyszłymi bierzmowanymi. Tutaj poznałam księdza, jako CZŁOWIEKA. Zaczepiał nas, zagadywał, wygłupiał się, zaprosił nas do swojej matki. Była to dla mnie nowość. Rodzice wpajali mi, że księżą to pedofile, złodzieje i durnie.
Wciąż nie byłam świadoma w pełni swojej wiary. Był drugi wyjazd, który ją przypieczętował. Piękne rekolekcje. Historią nawrócenia naszego księdza- nie-sa-mo-wi-ta. Kiedyś był narkomanem, pił, imprezował, pisał na murach kościołów "Księża na księżyc!" XDDD (Dygresja: jak się ON nawrócił? Raz po kłótni z rodzicami poszedł do kościoła, prosił o pomoc. Jak widać, Bóg bardzo mu pomógł ;))
Więć tak to było u mnie. Bardzo pomagała mi zrozumieć to wszystko przyjaciółka. Była wychowywana w rodzinie katolickiej... Ja nie do końca.

Jak się rozpisałam! Jeśli ktoś dobrnąć do końca- Bóg zapłać

pollyanne

Ja dobrnęłam do końca i powiem Ci, że Twoja historia jest piękna. Tak samo zresztą jak każda historia, w której pojawił się Bóg. Chwała Panu, że udało Ci się Go poznać, że nam wszystkim udało się go poznać, i jesteśmy tutaj, gotowi poprowadzić innych.

kazzmataz

Właśnie to jest piękne, jak Bóg przychodzi bez najmniejszej zapowiedzi i robi piękne zmiany w ludzkim życiu, czasami moim zdaniem odwrócenie się od Boga (ale tylko czasami) jest konieczne, żeby dostrzec, jak bez niego się ciężko żyje, ale takie świadectwo też pokazuje, ile kłamstw jest w stereotypach na temat księży, ponieważ wielu z nich bardzo pomaga zneleźć właściwą drogę.

Trust_The_Truth

pollyanne

No, to jak by nie patrzyć istnieje specjalny dział.;) A przydaje się, bo świadectwa rzeczywiście bardzo umacniają i nastrajają optymistycznie. :D

Trust_The_Truth

Właśnie, trzeba załozyć pierwszy temat i napisać swoje świadectwo od początku do końca, takie pełne, na godzinę czytania. Ja bym musiała pomyśleć nad swoim, może już ktoś ma w głowie, to niech zakłada temat i jedziemy

kazzmataz

To doskonały pomysł, ja wręcz uwielbiam opisywać wydarzenia z własnego życia, więc, jak taki temat powstanie, to na moje świadectwo możecie liczyć.

Trust_The_Truth

Weźcie włączcie się w dyskusję: http://www.intermissionary.fora.pl/offtopic,34/eutanazja-za-czy-przeciw,71.html
! :)

pollyanne

To ja się pochwalę. :D Byłam dzisiaj na Mszy Św. w domu ze wspólnotą, w której jest moja ciocia i było przegenialnie. <3

Trust_The_Truth

To fajnie.
Ja bardzo przeżywam zimowisko na które pojechał mój ksiądż i nie mogę się doczekać, aż koleżanka zadzwoni i powie, jak jest xD Specjalnie nie spałam dziś do 1.00 w nocy, żeby do niej zadzwonić jak będzie wyjeżdżać.