www.intermissionary.fora.pl

pollyanne

Bo w sumie to jeszcze jest czas. ;) Ja sama już jestem przekonana, dlatego tak się rozpędziłam.

[EDIT] Zachęcam do obejrzenia tego filmiku:
http://www.youtube.com/watch?v=23WNK2ynFpQ

'Adonai'

polly..
Ciekawy filmik, dziękuję

pollyanne

Mi też się podoba.;)

kółko. · Wysłany: Nie 13:15, 18 Mar 2012 Temat postu:

Cześć

widzę, że i tutaj są ludzie z powołaniem, i chciałam was zapytać, jak to do was trafiło?
Od pewnego czasu siedzi to we mnie. Dość długo.. miałam takie coś przez ponad 2 lata, później chwilowa przerwa związana ze zmianą szkoły i otoczenia, a teraz wróciło znowu ze zdwojoną siłą. Moja dusza niesamowicie ciągnie do Pana i nie chcę się opierać, ale nie wiem, czy na pewno taka moja droga.

'Adonai' · Wysłany: Nie 14:36, 18 Mar 2012 Temat postu:

kółko. · Wysłany: Nie 14:54, 18 Mar 2012 Temat postu:

Dziękuję za odpowiedź

powiem Ci szczerze, że mi też głupio iść porozmawiać z siostrą zakonną uczącą w mojej szkole. Ja nie wiem... boję się, że to powołanie to mój pomysł, a to przecież powinno wyjść od Niego. To On powinien mnie wezwać. I chciałabym. Chciałabym, żeby to była moja droga.
Niby mam jeszcze troszkę czasu, tzn. teoretyczne już mogłabym udać się na postulat, ale muszę mieć zgodę rodziców, a im to za bardzo się nie podoba. I mnie też się wydaje, że lepiej zdecydować się po maturze.
Ile masz lat?

'Adonai' · Wysłany: Nie 15:04, 18 Mar 2012 Temat postu:

15.. miałam urodziny 4 dni temu
Wczoraj, oglądałam z rodzicami ''Pamiętniki z wakacji'' <haha> I tam było coś takiego że dziewczyna chciała iść na dyskotekę ale mama jej nie chciała pozwolić, a moj tata wtedy coś zaczął mówić żebym ja poszła że on mi karze
-Ale ja nie chcę-powiedziałam
-To co zakonnicą będziesz-tata
-No-powiedziałam tak na ''odczep się''
-Ale ja nie chcę.. odpowiedział
I zakończyliśmy dyskusję.. Dodam że jestem jedynaczką

kółko. · Wysłany: Nie 15:17, 18 Mar 2012 Temat postu:

Mam podobnie. Tzn. mam młodszego brata, ale jestem jedyną dziewczyną w rodzinie ze strony taty. Jego siostry też nie mają dzieci i wszystkie swoje nadzieje, ambicje, czy nawet pieniądze wkładają we mnie, nie pytając mnie o zdanie. Od kiedy nauczyłam się pisać wysyłają mnie na przeróżne lekcje itd. całą przyszłość mi już zaplanowali. Nie podoba mi się to. Bo tylko Bóg ma takie prawo i moje życie tak naprawdę już nie jest moje.

Oddałam Mu je.
A nad jakim zakonem myślałaś?
Ja bardzo chciałabym coś z ludźmi.. z młodzieżą. W niesamowity sposób doświadczam miłości Boga przez wspólnotę.

'Adonai' · Wysłany: Nie 18:09, 18 Mar 2012 Temat postu:

kółko. · Wysłany: Nie 21:52, 18 Mar 2012 Temat postu:

Fajnie, że nie jestem sama: )
Ja dziwnie bym się się czuła w klauzurowym... zwłaszcza, że mam 2 lewe ręce jeśli chodzi np. o gotowanie, czy szycie.
Kiedyś też zastanawiałam się nad serafitkami, ale stwierdziłam, że jednak lepszy będzie dla mnie jakiś zakon bardziej nastawiony na młodych i misje (do których mnie okropnie ciągnie) np. Benedyktynki misjonarki, czy Apostolinki, albo Franciszkanki Przemienienia Pańskiego - ich charyzmat też do mnie przemawia.
Znasz może więcej takich? Chciałabym dobrze wybrać.

pollyanne · Wysłany: Nie 23:15, 18 Mar 2012 Temat postu:

Ooo, a ja myślałam, że forum zupełnie umarło i przestałam wchodzić. Cóż, zła adminka ze mnie. W każdym razie, jeśli chodzi o zakony misyjne, to Służebnice Ducha Świętego. ;) To jest zgromadzenie nastawione na działalność misyjną, ale siostry pracują też w Polsce, jedna z nich uczyła mnie nawet religii. Założył je św. Arnold Janssen, z którego inicjatywy powstały też dwa inne zgromadzenia - Zgromadzenie Słowa Bożego, czyli popularnie Werbiści i tzw. Misjonarki na kolanach - Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji. W razie potrzeby służę dodatkowymi informacjami.

A ja już w tym temacie pisałam o moim powołaniu i tym, jak rozpoczęłam rozeznawanie tego do zakonu. Teraz tylko wskażę na obrazek w moim podpisie. Franciszkanki Rodziny Maryi. ;3

kółko. · Wysłany: Pon 15:07, 19 Mar 2012 Temat postu:

Dziękuję : )
a nie masz czasem obawy, że Ci przejdzie ? Ja się np. tego boję. Wiem, że to głupie, bo będzie co ma być, ale bardzo chciałabym zostać z Jezusem. Chciałabym mu kiedyś całkowicie oddać życie. Jemu i ludziom...
mam jeszcze powiedzmy te 2 lata do decyzji, ale słuchając świadectw sióstr powołanie przychodziło najczęściej kiedy były tuż tuż przed wyborem...
A u mnie narodziło się w gimnazjum i trwa do dziś z malutką przerwą.

pollyanne · Wysłany: Pon 18:59, 19 Mar 2012 Temat postu:

U mnie też zaczęło się w gimnazjum, które w tym roku kończę. Oczywiście, że się boję, bo jak już myślę o konkretnym zgromadzeniu, to mimowolnie pojawiają się plany, wyobrażenia, nastawianie się na taką, a nie inną przyszłość, a gdyby to wszystko nagle przeszło, wiele rzeczy po prostu by się zawaliło. Staram się przewidywać możliwość, że moim powołaniem nie musi być zakon, a jeśli jest, to nie mam pewności, że właśnie to zgromadzenie. Ale tutaj wszystko opiera się na zaufaniu. Trzeba wielkiej miłości i właśnie zaufania do Jezusa, żeby pokonać te wszystkie lęki i cieszyć się gorącym pragnieniem służby. Trzeba wielkiego szaleństwa, żeby po prostu iść za tym głosem i nie bać się, że to wszystko nagle przejdzie. Cóż, jeżeli właśnie zakon jest dla nas najlepszą drogą, to na pewno nie przejdzie. Zresztą, wiele osób zaczęło myśleć o powołaniu na długo przed decyzją. ;] Dowód można znaleźć nawet [link widoczny dla zalogowanych].

'Adonai' · Wysłany: Pon 19:31, 19 Mar 2012 Temat postu:

kółko. · Wysłany: Pon 21:32, 19 Mar 2012 Temat postu:

Dzięki wam wielkie :D Cudownie jest wiedzieć, że nie tylko mi tak 'odbija' szczególnie ostatnio kiedy jestem tak zakochana (po raz) kolejny w Jezusie, że chodzę po szkole i śpiewam :D haha, już mi się oberwało, bo często robię to wręcz nieświadomie i mimowolnie, np. dziś na fizyce. Czasem mam takie wzloty... Moja dusza potrafi sama śpiewać, czy mówić... zazwyczaj w myślach, ale czasem wychodzi na światło dzienne.

Rozmawiałyście o tym z księdzem czy kimś 'podobnym'?